„Prva večer „Braće Karamazovih“ na scenu donosi okosnicu romana – narativ o trojici braće (i četvrtom, nepriznatom), njihovu ocu i međusobnoj zapletenosti u obiteljske afere prepune zločina, krvoprolića i nesreće. Podnaslov prve večeri predstave služi kao svojevrstan ironijski odmak od ozbiljnosti i monumentalnosti samog djela, a ujedno i kao referencijalni boc Tolstoju, koji je poznat kao Dostojevskijev rival na literarnoj sceni, nazivajući spisateljski stil autora „Braće Karamazovih“ „grubim”. Upravo je tako i inscenirana predstava o toj nesretnoj obiteljskoj lozi – pod režijskom palicom Olivera Frljića svijet karamazovštine, taj mikrokozmos očaja i niza tragedija, prikazan je u vizuri tadašnjih socio-političkih odnosa, točnije nepravde i jada koji stoje iza njih, a koji su, što predstava i prikazuje, i dalje veoma aktualni, samo pod drugim licima i imenima. Brutalnost, što tekstualna, što atmosferska, što vizualna, utkana je u spoj dramaturgije i režije, stvarajući tako određeni lajtmotiv cijele predstave, koja ne zaobilazi ni obiteljske stolove, ni romantične i prijateljske odnose, pa tako ni sami Crkveni vrh. Ona na scenu donosi svu okrutnost i bestijalnost svijeta u koje je Dostojevski smjestio svoje protagoniste, svijeta koji je naličje pakla, u čije se grotlo lako uvuče, a teško izađe.“ – Antonela Tošić