„Hoće li pozorište preživjeti, ima li mu spasa? Da li će i u današnjem, globalnom, smutnom – a trenutno i, na svim planovima, pandemijskom – vremenu, uspjeti da o(p)stane kao fenomen koji uzbuđuje, ukazuje, opominje (i, što da ne, i zabavlja), a ne samo kao prirepak industrije “entertejnmenta”, sluškinja ideoloških kampanja liberalne “korektnosti“, ili, pak, kao poligon za jalova prežvakavanja mudroslovlja o “identitetu”? I nije li to, na izvestan način, samo varijanta pitanja; hoćemo li i mi preživeti zajedno s njim, ima li nam svima spasa? Sa čitavim ovim skupom naizgled pretencioznih pitanja hvata se u koštac, na krajnje smeo ali i nepretenciozan način, predstava postavljena u tuzlanskom Narodnom pozorištu, u režiji Aleša Kurta, kao praizvedba jedne od najneobičnijih novijih dramskih tvorevina na ex-yu prostoru, komada “Kreketanje” Almira Bašovića.“ – Svetislav Jovanov